اجاره ویلا شمال

از نظر طراحی، اغلب تفاوت کمی در محل سکونت اصلی بین این نوع در هر سطح خاصی از اندازه وجود داشت، اما وجود یا عدم وجود ساختمان های جانبی مزرعه نشان دهنده اندازه و عملکرد املاک بود.

خانه‌ها، خانه‌های شهری برای طبقات نخبه و ممتاز، و ایزوله‌ها، بلوک‌های ساختمان‌های آپارتمانی برای بقیه جمعیت به‌عنوان ویلا در نظر گرفته نشد. پترونیوس در Satyricon (قرن اول میلاد)، طیف وسیعی از خانه های رومی را توصیف کرد. نوع دیگر ویلا "ویلا ماریتیما" است که یک ویلای ساحلی است که در ساحل واقع شده است.

ویلای اسرار در پمپئی که از بالا دیده می شود
تمرکز ویلاهای امپراتوری در خلیج ناپل، جزیره کاپری، مونت سیرسئو و آنتیوم وجود داشت. به عنوان مثال می توان به ویلای پاپیروس ها در هرکولانیوم اشاره کرد. و ویلا اسرار و ویلای Vettii در پمپئی.

یک ویلای مهم ماریتیما در بارکولا در نزدیکی تریست وجود داشت. این ویلا مستقیماً در ساحل واقع شده بود و به تراس هایی در یک منطقه نمایندگی تقسیم می شد که در آن لوکس و قدرت به نمایش درآمده بود، یک اتاق نشیمن جداگانه، یک باغ، برخی از امکانات رو به دریا و یک حمام حرارتی. نه چندان دور از این مکان اصیل، که پیش از این به دلیل آب و هوای کوچک مساعدش، در میان رومیان محبوب بود، یکی از مهمترین ویلا ماریتیما در زمان خود، قلعه میراماره، در قرن نوزدهم ساخته شد.[1]

رومی های ثروتمند نیز از گرمای تابستان در تپه های اطراف رم، به ویژه در اطراف تیبور (تیوولی و فراسکاتی)، مانند ویلای هادریان، فرار کردند. گفته می شود سیسرو کمتر از هفت ویلا داشت که قدیمی ترین آنها در نزدیکی آرپینوم بود که به ارث برده بود. پلینی جوان سه یا چهار نفر داشت که نمونه نزدیک لاورنتیوم از توصیفات او بهترین نمونه است.

 اجاره ویلا های ساده و شیک شمال با قیمتی معمولی

نویسندگان رومی با رضایت به خودکفایی ویلاهای لاتیفوندیوم خود اشاره می کنند، جایی که شراب خود را می نوشیدند و روغن خود را می فشارند. این تأثیری بود که اشراف شهری در نقش کشاورزان فضیلت مند رومی قدیمی بازی می کردند، گفته شده است که استقلال اقتصادی ویلاهای روستایی بعدی نشانه ای از چندپارگی اقتصادی فزاینده امپراتوری روم بود.

در بریتانیای رومی
باستان شناسان ویلاهای رومی متعددی را در انگلستان به دقت بررسی کرده اند. آنها مانند همتایان ایتالیایی خود، جوامع کشاورزی کاملی از مزارع و تاکستان‌ها بودند، شاید حتی کاشی‌کاری یا معادن معدن، که در اطراف یک مرکز قدرت با موقعیت بالا با حمام‌ها و باغ‌هایش قرار داشتند. ویلای بزرگ در وودچستر زمانی که کلیسای محلی آنگلوساکسون (نه تصادفی) در محل آن ساخته شد، کف‌های موزاییکی خود را حفظ کرد. گورکنانی که در اواخر قرن هجدهم برای تدفین در حیاط کلیسا آماده می‌شدند، مجبور شدند کف‌های موزاییکی دست‌نخورده را سوراخ کنند. ویلای قصری روستیکا در فیشبورن نزدیک وینچستر (غیر مشخصه) به صورت یک مستطیل باز بزرگ ساخته شد، با رواق هایی که باغ ها را از طریق یک ایوان در بر می گرفت. در اواخر قرن سوم، شهرک‌های رومی در بریتانیا از گسترش بازماندند: مانند پاتریسیون‌های نزدیک به مرکز امپراتوری، بریتانیایی‌های رومی از شهرها به ویلاهای خود عقب‌نشینی کردند، که وارد فاز ساختمانی کاخ‌نشینی شد، «عصر طلایی» ویلا. زندگی Villae rusticae در اقتصاد امپراتوری ضروری است.

مدل کاخ رومی فیشبورن، ویلای فرماندار در بزرگ‌ترین مقیاس
دو نوع ویلا پلان در بریتانیای رومی ممکن است به طور کلی مشخصه ویلاهای رومی باشد. پلان معمول‌تر بال‌های اتاق‌ها که همگی به رواقی متصل می‌شوند باز می‌شوند، که ممکن است در زوایای قائمه کشیده شوند، حتی تا حیاط را محصور کنند. نوع دیگر دارای یک سالن مرکزی راهرو مانند یک بازیلیکا بود که نشان دهنده نقش شاهانه صاحب ویلا است. ساختمان های ویلایی اغلب سازه های مستقلی بودند که توسط حیاط های محصورشان به هم متصل می شدند. سازه‌های چوبی، که به‌دقت با قلاب‌ها و چمدان‌ها نصب می‌شد و رولپلاک روی هم، روی پایه‌های سنگی نصب می‌شد، قانون بود که با ساختمان‌های سنگی برای اتاق‌های تشریفاتی مهم جایگزین شد. آثاری از شیشه پنجره و همچنین توری پنجره های آهنی یافت شده است.